Deze technologie is nog in ontwikkeling. Weliwaar heeft in de 1960-jaren een proefcentrale gedraaid [N.32] maar voor industriële toepassing is overduidelijk nog veel ontwikkelwerk nodig [N.13 en N.16]
Vandaar dat ik het hier laat bij alleen globale beschrijvingen
- – Voor verwerking van Thorium zijn er meerdere types reactor bedacht.
Met name aan het type in onderstaande figuur uit [N.32] wordt momenteel de research en ontwikkeling besteed vanwege de vooruitzichten op :- * lastvolgend gedrag van de reactor
- bij minder vraag wordt het zout heter, waardoor de kernreaktie afneemt , en omgekeerd. Zou hierom goed kunnen samenwerken met “groene” energiebronnen
- * inherente veiligheid
- bij stroom-uitval smelt een bevroren zoutprop en vloeit het zout naar opslagtanks , waar de reaktie stopt (?)
- * relatief weinig radioaktief afval , dat voor het grootste deel (>99%) slechts 300 jaar straalt boven het nivo van natuurlijk Uranium-erts
- * hoger rendement dan bij U-technologie
- omdat hogere bedrijfstemperaturen toegestaan zouden zijn
- * lastvolgend gedrag van de reactor
- – China en India werken beide ook nog aan een ander type
- Beschrijving plaatje:
- * Het niet omcirkelde deel betreft de reactor zelf. In het vloeistof-circuit wordt gesmolten Thoriumzout rondgepompt. Het gesmolten zout zorgt voor intensieve warmte-afvoer uit de reactie-zone. Het gesmolten zout bevat tevens de juiste koncentratie nucleaire “brandstof”
- * De blauwe kring is een tussencircuit , voor de veiligheid. Linksboven de warmtewisselaar die de warmte uit de hete reactor-vloeistof haalt en rechtsonder de warmtewisselaar waarin hitte overgedragen wordt aan het medium dat circuleert in het kracht-gedeelte
- * in de gele kring de turbine-generator
- * in de groene kring wordt het ge-expandeerde medium verder afgekoeld en weer op druk gebracht
- * in de rode kring de chemische fabriek waar het gesmolten zout op gewenste koncentraties wordt gehouden ; dwz ontdaan wordt van restprodukten en voorzien van verse nucleaire “brandstof”.
Deze chemische fabriek is dus een onmisbaar / integraal deel van de kerncentrale !
Die chemische fabriek is “nog wel een dingetje”
In [N.33] kun je behalve hele lappen tekst ook 2 schema’s vinden waarin komplekse stof-stromen te zien zijn met agressieve chemicaliën (“fluor”). Hierin zullen nog wel verbeteringen gevonden worden.
Maar het is hoe dan ook onwaarschijnlijk dat daar geen Thorium “verloren” gaat en dat uit de chemische processen allemaal schone restprodukten worden afgevoerd (dwz stralingsvrij , niet giftig , goed op te slaan of te neutraliseren).
Verder vermoed ik dat zo’n chemische fabriek niet uitnodigend is voor het bouwen van “kleine” centrales
Verwachting is dat in het reactor-gedeelte hogere temperaturen toegepast worden , doordat er atmosferische druk zou heersen. De konstruktie-materialen moeten dus bestand zijn tegen de intensieve straling , het aggressieve gesmolten zout en de hogere temperaturen (maar niet ook nog eens tegen hoge drukken).
Die hogere temperatuur zal een beter rendement opleveren (in Apx.09.15 wordt bijv 45% geschat) ; en dat is gunstig voor het “brandstof-verbruik”.